Każdy narząd, który funkcjonuje w naszym ciele zbudowany jest z milionów komórek podejmujących wspólną pracę. Jej owocem jest spełnienie działań dających życie. Komórki, aby realizować swoje zadania potrzebują energii. Tę natomiast otrzymują z pożywienia dostarczanego przez każdy posiłek. Spożyty pokarm dostaje się do układu pokarmowego. Tworzą go: żołądek, wątroba, trzustka i jelita. Tutaj ulega on rozdrobnieniu na podstawowe składniki, które komórki są w stanie wchłonąć.
Strawiony pokarm dostaje się do krwioobiegu, a następnie do komórek naszego organizmu. Z tej racji po każdym posiłku stężenie glukozy w krwi wzrasta. Jej stały poziom zapewnia wątroba i trzustka. Glukoza jest fundamentalnym źródłem energii dla komórek.
Komórki nie potrafią jednak same wchłaniać glukozy. Umożliwia im to insulina. To hormon wydzielany przez trzustkę. Jej funkcję często porównuje się do „klucza otwierającego drzwi komórki przez, które wchodzi glukoza”. Jeśli, więc brakuje insuliny, komórka skazana jest na głodówkę.
Jeśli trzustka nie wytwarza insuliny albo insulina nie działa tak, jak powinna – mamy do czynienia z CUKRZYCĄ. Niespożytkowana glukoza gromadzi się we krwi. Każdy spożyty posiłek sprawia, że jej ilość ciągle się zwiększa. W rezultacie nadmiar glukozy uszkadza naczynia krwionośne i układ nerwowy. Pojawiają się powikłania.
Medycyna wyróżnia dwa podstawowe typy cukrzycy.
Cukrzyca typu 1 – trzustka nie wytwarza insuliny,
Cukrzyca typu 2 – trzustka wytwarza zbyt małą ilość insuliny. W stosunku do potrzeb organizmu – stan ten określany jest jako insulinoodporność.
Komentarze