Gdy myślimy o typowo polskich ciastach na pierwszym miejscu pojawia się sernik, później jabłecznik i makowiec. Sernik gra główną rolę na polskich stołach, w kawiarniach, cukierniach i restauracjach, zarówno od święta, jak i w dzień powszedni.
Przepisów na sernik znajdziecie pewnie tyle, ile rodzin w Polsce, czyli bez liku. Każdy ma swój sposób na najlepsze serowe ciasto, a w każdym przepisie gwiazdą jest polski, fenomenalny na skalę światową – twaróg.
Twaróg, który cenimy głównie za bogactwo wysokiej jakości, łatwo przyswajalnego przez nasz organizm białka, które wspiera procesy budulcowe w naszych organizmach. Dodatkową zaletą twarogu jest znacząca zawartość witaminy B12, która m.in. wspomaga zdrowie naszego układu nerwowego i funkcji psychologicznych, przyczynia się do utrzymania prawidłowego metabolizmu energetycznego, pomaga w prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego, a także przyczynia się do zmniejszenia uczucia zmęczenia i znużenia.
Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, których nie wyobrażamy sobie bez tradycyjnego sernika. Tylko który przepis na to słynne, polskie ciasto jest najstarszy i który z nich możemy traktować jako przepis źródłowy?
Według przepisu na serownik z 1910 roku, zapisanego przez Antoniego Teslara, kucharza hrabiów Potockich z Krzeszowic k. Krakowa, potrzeba aż 3 kg sera, 1 ugotowaną w całości pomarańczę, którą należy przecierać przez gęste sito i wrzucić do dużej miski (zastosowane ilości wskazują na tradycję przyjmowania wielu gości). Oddzielnie w cieple ubija się 54 żółtka z 75 dag cukru, a do otrzymanej masy delikatnie należy dodać ubitą pianę z 54 białek. Taką masą rozprowadza się powoli ser i dosypuje 28 dag mąki oraz wlewa 42 dag klarowanego masła, do tego należy dodać dużo cykaty (kandyzowane skórki owocowe), rodzynki sułtańskie i korynckie. Wszystko to wykłada się na wcześniej upieczony spód z kruchego ciasta i piecze w wolnym piecu (w niskiej temperaturze) przez 1,5 godziny.
Innym tradycyjnym przepisem na sernik chwali się Jura Krakowsko-Częstochowska. Tam można zjeść pyszny sernik jurajski. To prostokątne ciasto serowe przygotowywane z dwukrotnie mielonego twarogu, do którego dodajemy żółtka utarte z cukrem i masłem. Do tak przygotowanej masy dokładamy na sztywno ubitą pianę delikatnie mieszając. Serową masę wykładamy na wcześniej upieczone kruche ciasto. Specjalne ramki z drewna wiśni, w których jest pieczony sernik jurajski, nadają mu wyjątkowego smaku. Wierzch ciasta pokrywa cienka warstwa galaretki i wiórki kokosowe lub biała czekolada.
W Ryczowie, w woj. małopolskim można skosztować sernik królewski udekorowany upieczoną pianką o nieregularnym, falującym kształcie i oprószonym wiórkami kokosowymi. Po przekrojeniu sernika można znaleźć pięć warstw: ciasto półkruche, jasnokremową masę serową, czekoladową masę serową, piankę i rodzynki. Do tego sernika zamiast masła należy dodać olej. Przepis przewiduje też długie, godzinne pieczenie w temperaturze 180ºC.
W województwie łódzkim, na wsiach Polski środkowej, już od XIX w. na świątecznych stołach króluje sernik z Nagawek. To ciasto z masą serową, posypane kruszonką, jest wypiekane na cieście kruchym lub drożdżowym. Jak na sernik przystało jego głównym składnikiem jest dobrze odciśnięty, tłusty twaróg z dodatkiem jaj, cukru i masła, aromatyzowany skórką z cytryny. Można znaleźć go w wersji z lukrem lub kruszonką.
W województwie podkarpackim sernikiem tradycyjnym jest serownik handzlowski, do którego spód jest przygotowywany najczęściej z ciasta drożdżowego, a masa serowa z mielonego twarogu, żółtek, masła (nie wolno topić) i cukru. Do utartej masy dodaje się ubitą pianę z białek z cukrem oraz wzbogacamy wanilią i rodzynkami. Serownik dekoruje się przed pieczeniem paseczkami z ciasta, ułożonymi na krzyż i piecze godzinę w posmarowanej smalcem „patelni”.
Pojezierze Kaszubskie to już zupełnie inna historia sernikowa. Ten rejon charakteryzuje się tradycją pieczenia kaszubskiego sernika z ziemniakami. Ugotowane i przeciśnięte przez praskę ziemniaki należy mieszać ze zmielonym, co najmniej dwukrotnie, twarogiem i utartym masłem z cukrem, żółtkami i na końcu porcjami dodaj się ubite na sztywną pianę białka. Dodaje się też pomarańczową skórkę i rodzynki. Piecze 1,5 h w 175ºC i pokrywa białym lub kakaowym lukrem.
Wśród tradycyjnych przepisów znaleźć można jeszcze sernik z kartoflami z Jaszczowa, serowiec sędziszowski i syrnik z krupami, a w cukierniach i na polskich stołach można spotkać więcej różnorakich nazw i smaków serników.
Źródło informacji: Cpital24.tv.
Komentarze