Któż z nas nie ma znajomych za granicą? Wielu z nich wyjechało lub zamierza wyjechać tuż po skończeniu nauki w szkole albo po studiach, bo nie może znaleźć dla siebie miejsca na trudnym lokalnym rynku pracy. Jak zatrzymać ich w kraju? Lubelska Fundacja Rozwoju czeka na pomysły i zapewnia: każdy może być innowatorem. Na wprowadzenie w życie i przetestowanie każdego dobrego pomysłu jest nawet 100 tys. złotych.
W filmie „Młodzi gniewni” grana przez Michelle Pfeiffer nauczycielka „dostaje” bardzo trudną klasę. Wierzy jednak, że jej uczniowie mogą mimo wszystko zyskać szansę na lepszy start w życiu. I stosując nowe, czasem bardzo nietypowe metody nauczania, odnosi sukces. A najlepsze w tej historii jest to, że zdarzyła się ona naprawdę!
Projekt „Mikro innowacje – Makro korzyści” nie wymaga pracy z „trudną młodzieżą”. Jego realizatorzy – Lubelska Fundacja Rozwoju i i Miejski Urząd Pracy w Lublinie – szukają co najmniej 32 nowych, bardziej skutecznych metod rozwiązywania problemów utrudniających młodym ludziom wejście na rynek pracy. Mogą to być całkiem nowe pomysły albo takie, które choćby w niewielkim stopniu, ale znacząco usprawnią już istniejące rozwiązania. – Na pozór drobne innowacje społeczne, niewymagające dużych pieniędzy, mogą zaowocować naprawdę dużą zmianą na lepsze. Zapewne pojedynczy pomysł nie spowoduje, że młodzi ludzie przestaną wyjeżdżać za granicę, ale może dzięki niemu pojawi się więcej powodów, żeby tu zostali – przekonuje Jacek Paprota z LFR, koordynator projektu.
Takim pomysłem mogą być nowy produkt albo usługa, zasady lub metody działania, forma organizacyjna albo rozwiązanie prawne... wszystko, co w jakimś zakresie pomoże młodym ludziom znaleźć zatrudnienie po ukończeniu edukacji. – W przypadku szkół może to być innowacyjna modyfikacja w programie kształcenia albo nauka nowych umiejętności. Oprócz szkół ponadgimnazjalnych i wyższych z nowych rozwiązań będą korzystać organizacje pozarządowe, publiczne i niepubliczne instytucje rynku pracy, pracodawcy i organizacje pracodawców – podpowiada Jacek Paprota. Istotne jest, żeby zgłoszone pomysły były efektywne i nowe, czyli nie wdrażane ani nawet testowane dotąd w naszym kraju. Powinny być też na tyle uniwersalne, żeby mogły z nich skorzystać instytucje w innych częściach naszego kraju.
Kto może zgłosić pomysł? Każdy. Nauczyciel – społecznik, który od dawna ma pomysł na to, jak usprawnić proces dydaktyczny, ale dotąd brakowało mu możliwości, żeby wprowadzić go w życie. Urzędnik, który chciałby nowatorsko rozwinąć standardowe procedury; nawet uczeń – bo to przecież on jest adresatem programów nauczania i widzi, jakie zmiany mogłyby zwiększyć jego szanse w przyszłej pracy. Dzięki środkom z projektu pomysłodawca będzie mógł wziąć udział we wdrażaniu swojej koncepcji i przekonać się, czy jest ona skuteczna. Na każdy zgłoszony pomysł LFR może przeznaczyć nawet 100 tys. zł.
Oczywiście nie oznacza to, że taka suma trafi na konto autora pomysłu, choć część grantu może być przekazywana w formie finansowej, jako rekompensata za jego pracę przy wdrażaniu pomysłu. Wsparcie będzie realizowane przede wszystkim w formie niefinansowej, np. w postaci zapewnienia pomocy prawnej lub eksperckiej, coachingu albo zaplecza techniczno-lokalowego. Ale przecież brak stricte komercyjnych korzyści nie oznacza, że nie będzie ich wcale – w zamian za swój pomysł autor zyska środki i narzędzia niezbędne do wprowadzenia go w życie oraz satysfakcję z tego, że pomógł wielu młodym ludziom nie tylko ze swojego najbliższego otoczenia.
Przystąpienie do projektu jest bardzo proste – na wstępnym etapie wystarczy wypełnić formularz, w którym należy m.in. krotko opisać swój pomysł i podpisać kilka oświadczeń. Po zaakceptowaniu pomysłu przez komisję konkursową otrzyma on indywidualnie wyznaczoną ścieżkę wsparcia, która umożliwi efektywne wdrożenie i przetestowanie nowego rozwiązania. W końcu sprawdzony pomysł i procedury jego wdrażania zostaną dokładnie, krok po kroku opisane, by bez trudu mogły z niego skorzystać zainteresowane instytucje.
Na każdym etapie, od zgłoszenia do ostatecznego testowania zgłoszonej koncepcji, pomysłodawcy towarzyszy broker innowacji, oferujący m.in. kompleksową asystę i wsparcie (coaching). Pomoże on m.in. zweryfikować i dopracować pomysł oraz dookreślić jego grupę docelową, wypełnić formularz projektu innowacyjnego, przygotować specyfikację innowacji, zweryfikować planowane wydatki, zidentyfikować i pokonać problemy związane z realizacją pomysłu, wreszcie dotrzeć do potencjalnych użytkowników i grupy docelowej.
Młodzież w naszym województwie rzeczywiście potrzebuje pomocy. Młodych ludzi ubywa – to fakt demograficzny, ale wygląda na to, że ubywa także miejsc pracy dla nich, szczególnie na Lubelszczyźnie. Według danych Urzędu Statystycznego w Lublinie stopa bezrobocia wśród osób młodych jest tu znacznie wyższa niż ogólnokrajowa (jeśli chodzi o osoby w wieku 15-24 lat – prawie o 1/3). Oczywiście, 15-24-latkowie często jeszcze się uczą, ale spora liczba uczelni wyższych nie tłumaczy chyba faktu, że współczynnik aktywności zawodowej (czyli udział aktywnych zawodowo – pracujących lub bezrobotnych – w ogólnej liczbie ludności) mamy najniższy w kraju. W dodatku wyraźnie obniża się on w ostatnich latach, podczas gdy w skali kraju utrzymuje się na względnie wyrównanym poziomie. Także wskaźnik zatrudnienia (czyli udział pracujących w liczbie ludności) w tej grupie mamy wyższy tylko od województwa podkarpackiego.
Pomysły do projektu już można zgłaszać. Nabór został ogłoszony i brokerzy innowacji już czekają na telefony: Cezary (tel. 669 200 929), Krystyna (602 680 478), Ewa (664 490 109), Agata (081 466 52 11).
Więcej informacji na temat projektu oraz niezbędne formularze można znaleźć na stronie internetowej projektu (www.lfr.lublin.pl/projekty/mikro-innowacje-makro-korzysci/).
Komentarze