Finalizując upojną podróż poślubną Markiz Arystyd Faublas i Madleine na Weneckim tarasie po raz kolejny wyznają sobie miłość i przyrzekają wierność, by nazajutrz powrócić do Nicei i rozpocząć spokojne małżeńskie pożycie. Plany jednak zmienia niespodziewane zaproszenie na bal w hotelu Savoy, które przysyła dawna kochanka Markiza Tangolita – argentyńska tancerka. To egzekucja długu z przeszłości, którego przedmiotem jest kolacja we dwoje na żądanie Tangolity – ekwiwalent za nagłe odprawienie metresy.
Arystyd nie chcąc zdradzić się z dość kontrowersyjnym zamiarem wzywa na konsultację swego przyjaciela – attache poselstwa tureckiego we Francji Mustafę, który w sprawach małżeńskich wykazuje daleko większe (sześciokrotnie!) doświadczenie od Markiza. Ten obmyśla plan wyciągnięcia Arystyda do Savoya pod pretekstem spotkania ze starym przyjacielem, kompozytorem Pasodoble. Plan wspaniały, ma tylko jeden szkopuł – kompozytorem Pasodoble jest przyjaciółka Madleine, Daisy Darlington, która robi zawrotną karierę muzyczną pod męskim pseudonimem i tego samego dnia przybywa do posiadłości państwa Faublas by wyciągnąć Madleine dokładnie na ten sam bal!
Przyjaciółki pozwalają więc Arystydowi i Mustafie snuć intrygę, podczas gdy same wzywają krawca, by ekspresowo skroił dla Madleine balową kreację kobiety wyzwolonej, w której ma dokonać się odpłata pięknym za nadobne – z pierwszym napotkanym chętnym mężczyzną...
W 1932 roku, kiedy Paul Abraham komponował „Bal w Savoyu”, na amerykańskich scenach już od dekady królowały komedie muzyczne i musicale, a Fred Astaire hipnotyzował nowym tańcem – stepowaniem. Kompozytor związany z wiedeńską i berlińską tradycją operetkową tym razem odszedł od niej, ubarwiając swoje dzieło nowymi rytmami broadwayowskimi i jazzowymi. Na scenie oglądamy niemal wszystkie najmodniejsze wówczas tańce, z foxtrotem i shimmy na czele. Wszystko to sprawia, że mamy do czynienia raczej z widowiskiem rewiowo-musicalowym niż tradycyjną operetką. Całości dopełnia pełne humoru, a czasami wręcz frywolne libretto autorstwa Austriaków Alfreda Grünwalda, Fritza Löhnera-Bedy.
Nic dziwnego, że dzieło Paula Abrahama cieszy się wciąż niesłabnącym powodzeniem, także w Lublinie. – Nasz teatr wystawiał „Bal w Savoyu” już dwukrotnie, w 1962 oraz 1989 roku i za każdym razem spektakl cieszył się niesamowitą popularnością – przypomina Ewa Sobkowicz z Teatru Muzycznego w Lublinie. – To z pewnością zasługa warstwy muzycznej – niegdyś bardzo nowoczesnej i najmodniejszej, a dziś budzącej sentyment wytrawnych melomanów – ale także kunsztu twórców tamtych inscenizacji: Xeni Grey i Ryszarda Zarewicza. Jestem przekonana, że wizja Artura Hofmana i Tomasza Biernackiego także przypadnie naszym widzom do gustu.
Spektakl wyreżyserował Artur Hofman; kierownictwo muzyczne sprawuje Tomasz Biernacki. Scenografia i kostiumy: Magdalena Baczyńska vel Mróz, Artur Hofman, Choreografia: Violetta Suska; przygotowanie chóru: Grzegorz Pecka; asystent reżysera: Paweł Stanisław Wrona; inspicjent: Iwona Jarzyna-Manel; suflerzy: Krystyna Ekielska, Karol Furtak.
„Bal w Savoyu”, czyli inauguracja sezonu artystycznego 2016/2017 lubelskiej operetki już w czwartek 29 września o godzinie 18:00 na deskach Sali Operowej Centrum Spotkania Kultur (Plac Teatralny 1). Bilety: od 40 do 80 zł.
O propozycjach Teatru Muzycznego na kolejne miesiące rozpoczynającego się sezonu będziemy informować na bieżąco. Przed wakacjami dyrektor Iwona Sawulska uchyliła rąbka tajemnicy w rozmowie z „Panoramą” i jedno wiemy już na pewno: jest na co czekać.
Kontakt w sprawie biletów:
Dział sprzedaży i promocji: tel. 81 532 25 21, tel./fax. 81 534 20 25
Kasa biletowa: 81 532 96 65; kom. 502 662 956
e- mail: [email protected]; www.teatrmuzyczny.eu
Zobacz też:
Pogoda dla współpracy jest dobra – rozmowa z Arturem Hofmanem, reżyserem „Balu w Savoyu”
Komentarze