Ludwisarz, kowal, zdun, rymarz i rusznikarz – często potrzebujemy chwili, by zastanowić się, z czym wiążą się te profesje. Dla naszych dziadków było to oczywiste, tak jak dla nas jest jasne, czym zajmują się osoby na stanowiskach IT specialist czy account manager. Wymienione wyżej zawody są w dzisiejszych czasach wprawdzie niszowe, ale przez to również lepiej płatne i wciąż poszukiwane.
Z ostatniego badania struktury wynagrodzeń, które przeprowadził Główny Urząd Statystyczny w 2016 roku wynika, że grupa zawodowa, do której zaliczają się rzemieślnicy, zarabiała przeciętnie 3,5 tys. zł miesięcznie. Blisko 32 tys. osób zostało według badania zakwalifikowanych do grupy rzemieślniczej i wykonywało pracę w takim obszarze – w znacznej części (prawie 30 tys.) w sektorze prywatnym.
Nie trąci myszką
Oznacza to, że zawody rzemieślnicze, choć niszowe, np. w porównaniu z sektorem zarządzania lub wielkimi korporacjami, nie są jedynie reliktem przeszłości. Do wykonywania większość z tych zawodów, w tym zawodu rusznikarza, wymagane są odpowiednie uprawnienia. Konieczne jest formalne potwierdzenie kompetencji w postaci świadectwa czeladniczego lub dyplomu mistrzowskiego. Zdobywanie umiejętności wiąże się z odbyciem obowiązkowej praktyki zawodowej. Czasem można ją potwierdzić odpowiednią liczbą przepracowanych godzin, w innym przypadku osoba ubiegająca się o tytuł czeladnika czy mistrza musi udowodnić, że „po prostu potrafi”. W przypadku zawodów rzemieślniczych o wyborze profesji decyduje często tradycja rodzinna, a młodzi specjaliści uczą się fachu od dziadka, ojca czy wuja. I co dalej? Historia pokazuje, że dekady temu „papier” był niczym wobec fachowej ręki. Dziś fach w ręku to nadal absolutna podstawa…, ale dokument potwierdzający kompetencje to również must have w branżach rzemieślniczych. Przykładem jest zawód rusznikarza.
ZSK także dla rusznikarzy
Kompetencje rusznikarza dołączyły do listy kwalifikacji, które znajdują się w Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji. Co to oznacza? Teraz – dzięki ZSK – certyfikaty: dyplom mistrzowski i świadectwo czeladnicze będą miały wyraźnie oznaczone poziomy Polskiej Ramy Kwalifikacji. Te kwalifikacje będą nadawać odpowiednie instytucje certyfikujące. Dzięki poziomom PRK kwalifikacje można porównywać do analogicznych, funkcjonujących w innych krajach, w których działają systemy kwalifikacji. ZSK rozwija się i z pewnością już niebawem będą pojawiały się kolejne propozycje związane z zawodami rzemieślniczymi. Świadczy to o zapotrzebowaniu rynku na tę grupę specjalistów. Odpowiedzią na tę tendencję jest coraz większa liczba miejsc pracy dla rzemieślników, w tym rusznikarzy.
Zintegrowany System Kwalifikacji to narzędzie, które zbiera i porządkuje kwalifikacje. Są one formalnie potwierdzane certyfikatem. Jak to działa? Podobnie jak w przypadku certyfikatów językowych. Jeśli masz określone kompetencje, jesteś specjalistą w swoim fachu, możesz podejść do specjalnego egzaminu i uzyskać potwierdzenie swoich umiejętności. Nieważne, jak zdobyłeś wymagane kompetencje: podczas kursów, w pracy czy samodzielnie. Za rozwój systemu w Polsce odpowiedzialny jest Instytut Badań Edukacyjnych, a pieczę nad certyfikacją sprawują uznane instytucje .
– W systemie znajdują się bardzo zróżnicowane kwalifikacje – od związanych z IT, poprzez budowlane czy marketingowe, aż po rzemieślnicze – mówi Grzegorz Maryniec, rzecznik prasowy Instytutu Badań Edukacyjnych. – Ta ostatnia grupa jest godna uwagi, ponieważ w jej przypadku system ZSK, oprócz oczywistych zalet z obszaru rynku pracy, jakie daje, wspiera również odbudowywanie pozornie mniej popularnych obecnie zawodów rzemieślniczych. To istotne z punktu widzenia rozwoju polskiej przedsiębiorczości. Rzemieślnicy, aby wykonywać zawód, muszą w Polsce spełnić określone wymagania, często bardzo wysokie. Tym lepiej, jeżeli rynek pracy stwarza im więcej możliwości i udogodnień. Jedną z nich jest ZSK. Cieszy nas, że specjaliści zajmujący się wytwarzaniem oraz naprawą broni także mają coraz więcej opcji zawodowych, które mogą wykorzystać – dodaje.
Nadzieja na renesans ginących zawodów?
Według danych Muzeum Warszawskiej Pragi z 2019 r. 25% stołecznych rzemieślników już odeszła albo wkrótce odejdzie z zawodu. Specyfikacja grup zawodowych pokazuje, że szczególnie istotne jest stwarzanie przyjaznych warunków rozwoju zawodowego i pracy osobom, które chcą podjąć się wykonywania zawodów rzemieślniczych. Nadzieję na powrót tradycyjnych profesji wydaje się nieść za sobą rosnąca popularność produktów i usług dedykowanych specjalnie dla odbiorcy. Modystki i rękawicznicy coraz częściej znajdują klientów wśród miejskich indywidualistów. Barberzy, czyli dawni golibrodzi, są rozchwytywani nie tylko w stolicy. Może nadchodzą „tłuste lata” także dla innych rzemieślników?
Więcej informacji:
https://www.kwalifikacje.edu.pl/
Instytut Badań Edukacyjnych (IBE) jest interdyscyplinarną jednostką badawczą, zajmującą się analizą funkcjonowania i efektywności systemu edukacji oraz rynku pracy w Polsce. Uczestniczy w realizacji krajowych i międzynarodowych projektów badawczych i wdrożeniowych, w tym projektów systemowych, współfinansowanych przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. W 2018 roku Komitet Ewaluacji Jednostek Naukowych przyznał Instytutowi Badań Edukacyjnych kategorię A, wysoko oceniając jego osiągnięcia naukowe, potencjał oraz praktyczne efekty działalności. W zespole IBE pracują eksperci z dziedziny pedagogiki, socjologii, psychologii, ekonomii, politologii oraz innych dyscyplin naukowych, którzy mają bogate doświadczenie w pracy dydaktycznej, administracji publicznej, organizacjach pozarządowych i sektorze prywatnym.
Komentarze