W tym roku w ramach Wschodniego Expressu szczególnie licznie reprezentowana będzie literatura ukraińska, której towarzyszyć będzie współczesna proza litewska, stanowiąca nowy akcent w programie wydawniczym Warsztatów Kultury. W 2019 roku portfolio Wydawnictwa Wschodni Express wzbogacone zostanie aż o 6 nowych tytułów: Ołeh Sencow „Żywoty”, Artem Czech „Punkt zerowy”, Natalka Śniadanko „Frau Müller nie zamierza płacić więcej”, Wasyl Słapczuk „Wieczorne słońce”, Herkus Kunčius „Obrazki litewskie”, Jurij Andruchowycz, Ołeksandr Bojczenko, Orest Drul „Worochtarium”. Książki będzie można nabyć podczas spotkań z autorami, tłumaczami oraz gośćmi Wschodniego Expressu, a także w festiwalowej księgarni Słowobranie. Poniżej dokładny program wydarzenia:
27 czerwca | 17.00–18.00 | Wschodni Express: Premiera książki „Żywoty” Ołeha Sencowa – w spotkaniu udział wezmą: Bohdan Zadura – tłumacz oraz Krzysztof Stanowski – były podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych | Próba Cafe, Grodzka 5a – patio
28 czerwca | 17.00–18.00 | Wschodni Express: Prezentacja wyboru wierszy „Wieczorne słońce” Wasyla Słapczuka – w dyskusji udział wezmą: Andrij Saweneć oraz Bohdan Zadura | Próba Cafe, Grodzka 5a – patio
28 czerwca | 18.00–19.00 | Wschodni Express: Premiera książki „Punkt zerowy” Artema Czecha – w spotkaniu udział wezmą: Artem Czech – autor oraz Łukasz Saturczak – prowadzenie | Próba Cafe, Grodzka 5a – patio
29 czerwca | 11.30–13.00 | Wschodni Express: Śniadanie literackie – Odpowiedzialność pisarza w przekazie prawdy historycznej cz. 1 – w dyskusji udział wezmą pisarki: Kristina Sabaliauskaitė (Litwa), Ola Hnatiuk (Polska/Ukraina), Natalka Śniadanko (Ukraina) oraz Magdalena Kicińska – prowadzenie | Próba Cafe, Grodzka 5a – patio
29 czerwca | 16.00–17.00 | Wschodni Express: Premiera książki „Obrazki litewskie” Herkusa Kunčiusa – w spotkaniu udział wezmą: Herkus Kunčius – autor oraz Ołeksandr Bojczenko – prowadzenie | Próba Cafe, Grodzka 5a – patio
29 czerwca | 18.30–20.00 | Wschodni Express: Natalka Śniadanko „Frau Müller nie zamierza płacić więcej” – czytanie performatywne / premiera książki oraz koncert Mariany Sadovskiej | Warsztaty Kultury, Grodzka 7 – patio
30 czerwca | 11.30–13.00 | Wschodni Express: Śniadanie literackie – Odpowiedzialność pisarza w przekazie prawdy historycznej cz. 2 – w dyskusji udział wezmą pisarze: Herkus Kunčius (Litwa), Jurij Andruchowycz (Ukraina), Marcin Wroński (Polska) oraz Tomasz Dostatni OP – prowadzenie | Próba Cafe, Grodzka 5a – patio
30 czerwca | 15.30–16.45 | Wschodni Express: Premiera książki „Worochtarium” Jurija Andruchowycza, Ołeksandra Bojczenki i Oresta Drula – w spotkaniu udział wezmą: Jurij Andruchowycz, Ołeksandr Bojczenko i Orest Drul – autorzy oraz Aleksandra Zińczuk – prowadzenie | Próba Cafe, Grodzka 5a – patio
Jedną z największych przeszkód w rozwijaniu współpracy kulturalnej, przezwyciężaniu barier kulturowych i pokonywaniu stereotypów na temat kultur państw Europy Wschodniej jest bariera językowa. Podczas gdy ta bariera nie jest większym zagrożeniem dla innych obszarów praktyk kulturowych (muzyki czy sztuk wizualnych), rzutuje ona przede wszystkim na recepcję literatury, a także na szeroko rozumianą sferę wymiany idei. W tym kontekście szczególnie istotna zdaje się więc być idea dbałości o dobry przepływ aktualnej myśli, publicystyki i literatury, tłumaczonej na języki narodowe. Taką rolę pełni stworzone w Warsztatach Kultury wydawnictwo pn. Wschodni Express, które od kilku lat zajmuje się wprowadzaniem na rynek książki w Polsce najbardziej aktualnej prozy i poezji z krajów Partnerstwa Wschodniego.
Nazwa serii nawiązuje do nazwy słynnego pociągu relacji Paryż – Konstantynopol, który w okresie swej świetności przecinał prawie całą Europę i odnosi się do takich projektów literackich jak Literature Express Europe 2000 i tworzonego w poprzedniej dekadzie na Ukrainie środkowo-europejskiego czasopisma „Pociąg 76”. Jak wskazuje tytuł, celem serii wydawniczej „Wschodni Express” jest prezentacja czytelnikom polskim najnowszych tekstów literatur wschodnich sąsiadów Polski, poruszających najbardziej aktualne dla społeczeństw Europy Wschodniej problemy. Misja ta wynika z usytuowania Lublina blisko granicy wschodniej UE oraz jest logiczną kontynuacją mającej długie tradycje działalności lubelskich środowisk literackich i wydawniczych w zapoznaniu czytelników polskich z kulturą wschodnich sąsiadów (Wydawnictwo Literackie, kwartalnik „Akcent”, kwartalnik „Kresy”, magazyn wymiany idei „Kultura Enter” itd.).
****
Tegoroczna edycja festiwalu Wschód Kultury – Inne Brzmienia odbędzie się w Lublinie w dniach 27-30 czerwca 2019. Po raz kolejny muzyka stanie się inspiracją i punktem wyjścia do swobodnej wymiany idei oraz dyskusji na temat dynamicznie zmieniającego się świata i poszukiwania w nim tego, co wspólne, odbierane zmysłowo na poziomie naturalnej ludzkiej wrażliwości. Inne Brzmienia to spotkanie różnych gatunków, stylów i harmonii, które łączą się w uniwersalnej dla wszystkich szerokości geograficznych potrzebie wyrażania siebie. To tu gwiazdy światowej alternatywy dzielą scenę z młodymi talentami zza wschodniej granicy, a mistrzowie i prekursorzy kluczowych dla rozwoju muzyki gatunków spotykają się z pionierami nowych nisz i poszukiwaczami oryginalnych brzmień. Wszystko to wpływa na unikalną tożsamość wydarzenia i jego jedyny w swoim rodzaju klimat.
Wschód Kultury to projekt realizowany przez Narodowe Centrum Kultury ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego we współpracy z samorządami Rzeszowa, Lublina i Białegostoku. Celem projektu jest integracja środowisk twórczych z Polski i krajów Partnerstwa Wschodniego.
Organizatorzy Wschód Kultury - Inne Brzmienia Art'n'Music Festival:
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Narodowe Centrum Kultury, Miasto Lublin oraz Warsztaty Kultury w Lublinie
Patroni Medialni: Trójka – Polskie Radio, Polityka, Co Jest Grane 24, Polskie Radio Lublin, Kultura Dostępna, Purpose, nowamuzyka.pl, musiclovers.pl, soundrive.pl, Going oraz ONET
Partnerzy: Litewski Instytut Kultury, Litewskie Centrum Filmowe, Ministerstwo Kultury Republiki Litewskiej
Sponsorzy wydarzenia: VIVO! Lublin oraz Perła – Browary Lubelskie S.A.
Festiwal Wschód Kultury – Inne Brzmienia dołączył do sieci Keychange, co stanowi deklarację związaną z zapewnieniem równowagi płci 50:50 w programie festiwalu do 2022 roku.
O książkach:
Artem Czech „Punkt zerowy”
„Punkt zerowy” to wyjątkowo szczera i bezstronna, a zarazem niepozbawiona humoru oraz dystansu do siebie i wszystkiego wokół relacja z wojny na wschodzie Ukrainy. To książka o wojnie, w której nie ma patosu i bohaterstwa, są natomiast wnikliwe, wyważone i bezpretensjonalne opisy absurdów rzeczywistości wojennej, a zarazem przemian świadomości narratora. Punkt zerowy to pierwsza linia frontu, ale też stan totalnego wyzerowania świadomości – wyzbycia się myśli, uczuć, pragnień, zależności i złudzeń.
Polskie tłumaczenie zbioru autobiograficznych esejów „Punkt zerowy”, opublikowanego na Ukrainie w 2017 roku. Książka dostała nagrodę „LitAkcent Roku 2017” w kategorii „Eseistyka i reportaż fabularny”.
Artem Czech (właść. Artem Czerednyk, ur. 1985 w Czerkasach) – ukraiński pisarz, z wykształcenia socjolog. Autor książek prozą: „Tego nie znajdziecie w Yandex” (2007, zwycięstwo w konkursie „Miejska powieść młodzieżowa”), „Kynia” (2007), „Atlas anatomiczny. Ciężko być żabą” (2008), „Plastyk” (2008), „Doc 1” (2009), „Niebieskie drzwi po lewej” (2009), „Różowe syropy” (2012) oraz non-fiction: „Historia motosportu na Ukrainie” (2013), „Awesome Ukraine. Interesting Things You Need To Know” (2017, we współautorstwie). Redaktor naczelny projektów „94 dni. Euromajdan oczami TSN” (2014) oraz „Wojna oczami TSN” (2015). W okresie od maja 2015 do lipca 2016 roku pełnił służbę w szeregach Sił Zbrojnych Ukrainy.
Natalka Śniadanko „Frau Müller nie zamierza płacić więcej”
Powieść „Frau Müller nie zamierza płacić więcej” skupia jak w soczewce kilka kontekstów czasowych, geograficznych i problemowych. Bohaterki książki mieszkają i pracują we Lwowie i w Berlinie, ruszają z wypadami turystycznymi do Wenecji i Krakowa, eksplorują własną seksualność, zmieniając partnerów i partnerki, a także zgłębiają zakamarki swojej podświadomości, przerabiając traumy z dzieciństwa spędzonego w sowieckiej Ukrainie i we wschodnich Niemczech. Kontrapunktem dla opowieści o losach ukraińskich gastarbeiterek na tle współczesności jest rozwijana w tle saga rodzinna, ukazująca obraz polsko-ukraińskiej wsi w skali prawie całego XX wieku i na swój sposób przerabiająca traumy narodowe i społeczne. Opowiedziana autentycznym, językowo bezbłędnym wielogłosem powieść artykułuje problemy spychane na margines, kwestionuje stereotypy i mitologemy, prowokuje i pobudza do rozmyślań.
Natalka Śniadanko (ur. 1973 we Lwowie) – znana ukraińska pisarka, tłumaczka literatury polskiej i niemieckojęzycznej, dziennikarka. Absolwentka Uniwersytetu Lwowskiego i Uniwersytetu we Fryburgu. Autorka książek: „Kolekcja namiętności czyli Przygody młodej Ukrainki” (2001, polskie wydanie 2005), „Sezonowa wyprzedaż blondynek” (2005), „Syndrom sterylności” (2006, polskie wydanie 2008 pod tytułem „Ahatanhel”), „Mleko z macierzanką” (2007), „Kraj zepsutych zabawek oraz inne podróże” (2008), „Owadzia huśtawka” (2009, polskie wydanie 2014 pod tytułem „Lubczyk na poddaszu”), „Herbarium kochanków” (2011), „Frau Müller nie zamierza płacić więcej” (2013), „Schludne szlaczki arcyksięcia Wilhelma” (2017). Laureatka Nagrody im. Josepha Conrada-Korzeniowskiego. Jej książki ukazały się w tłumaczeniach na język niemiecki, rosyjski oraz czeski. Mieszka we Lwowie.
Wasyl Słapczuk „Wieczorne słońce”
„(…) lektura tych utworów jest doświadczeniem aktywizującym – do działania, redefiniowania świata, a przede wszystkim do namysłu nad sprawami pozornie oczywistymi. Bohater liryczny miniatur poetyckich Słapczuka, „chłopiec” (a właściwie chłopczyk), prowadząc nieskomplikowane dialogi na najprostsze tematy z dorosłym współrozmówcą, podważa schematy, którymi często odżegnujemy się od wysiłku poznawczego. Być może kryje się za tym cywilizacyjna potrzeba poprawności, bo jak mówi chłopiec w wierszu Słapczuka: »Nie można mówić prawdy i pozostawać uprzejmym«”.
(Halyna Dubyk, fragment recenzji „Kropki w środku”, która ukazała się w „Nowych Książkach” 4/2019)
Wasyl Słapczuk (ur. 1961 w Nowym Zboryszowie na Wołyniu) – poeta, prozaik, krytyk literacki, literaturoznawca, tłumacz. Służbę wojskową odbywał w Afganistanie, gdzie został ciężko ranny. Autor kilkunastu tomików poetyckich, kilku tomów powieści i opowiadań, z których w Polsce ukazały się drukiem „Kobieta ze śniegu” (2012) oraz „Księga zapomnienia” (2014), nominowana do półfinału Literackiej Nagrody Europy Środkowej „Angelus”. Autor zbiorów artykułów krytycznoliterackich, esejów i książek dla dzieci. Z języka polskiego tłumaczył wiersze Krzysztofa Sawickiego i Wojciecha Pestki. Laureat ponad dwudziestu nagród literackich, w tym Nagrody Państwowej im. Tarasa Szewczenki i Nagrody Literackiej im. Józefa Łobodowskiego. Uhonorowany odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.
Herkus Kunčius „Obrazki litewskie”
Zawsze jest wiele rzeczy do zauważenia i zrozumienia w efemerycznej rzeczywistości. Z biegiem czasu niektóre wydarzenia zasnęły, inne odrodziły się z mitami lub legendami. Dziś nikt nie może uczciwie powiedzieć, jak wyglądał świat sto lub więcej lat temu, ponieważ historia uwielbia kłamać, a teraźniejszość kusi, by zrealizować swoją własną drogę.
Na najnowsze dzieło Kunčiusa pod tytułem „Obrazki litewskie” składa się siedem odrębnych historii. Motywem spajającym wszystkie „Obrazki” jest korowód znanych osobowości historycznych lub literackich odbywających wyimaginowane odwiedziny na Litwie. Wśród nich przewijają się między innymi: Car Rosji Piotr I, Włodzimierz Lenin, Hannibal Lecter, Michaił Gorbaczow.
Herkus Kunčius (ur. 1965 w Wilnie) – prozaik, eseista, dramatopisarz, autor słuchowisk radiowych. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie. Pracował jako redaktor i krytyk sztuki w czasopismach kulturalnych „Krantas” i „Literatūra ir menas”. Autor około dwudziestu tomów prozy tłumaczonej m.in. na języki angielski, duński, niemiecki, rosyjski, słoweński, szwedzki. W Polsce jego teksty były prezentowane na łamach czasopism „Literatura na świecie”, „Tekstualia” i „Korespondencja z ojcem”. Jako osobne książki w tłumaczeniu na język polski ukazały się „Moja walka bambino” (2001) oraz „Litwin w Wilnie” (2014). Herkus Kunčius jest członkiem zarządu Polsko-Litewskiego Forum Dialogu i Współpracy im. Jerzego Giedroycia. W latach 2011–2015 był przewodniczącym litewskiego PEN Clubu. Laureat licznych nagród literackich. W 2019 r. odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi RP za zasługi w rozwijaniu polsko-litewskiej współpracy kulturalnej.
Ołeh Sencow „Żywoty”
„Żywoty” to krótkie opowiadania, odwołujące się do czasu dzieciństwa i dorastania. To swoista próba skreślenia własnej autobiografii z przymrużeniem oka.
„Kto weźmie do rąk tę niewielką książeczkę, składającą się z ośmiu opowiadań, zapewne nie będzie potrzebował informacji o tym, kim jest jej Autor. Bo będzie wiedział. (…) W tej niewielkiej książeczce czytelnik odnajdzie obraz ulegających erozji stosunków społecznych i rodzinnych, obraz problemów w czasie upadku poprzedniego systemu, krytyczne spojrzenie na system edukacji i służbę zdrowia, a równocześnie empatię wobec ludzkiego losu i pochwałę czegoś, co można nazwać prawością lub przyzwoitością. Nie milczeć, gdy ktoś próbuje poniżyć drugiego człowieka, nawet, a może zwłaszcza, gdy ten drugi jest ułomny, jak chłopiec z zespołem Downa z opowiadania „Szpital”. Będąc opowieścią o radzieckim dzieciństwie, o Krymie, o ukraińskiej prowincjonalnej codzienności, ma równocześnie ta proza wymiar humanistyczny i uniwersalny”.
(Bohdan Zadura, fragment przedmowy do książki)
Ołeh Sencow (ur. 1976 r. w Symferopolu) – ukraiński reżyser filmowy, prozaik, pisarz, miłośnik gier komputerowych, aktywista społeczny, uczestnik Rewolucji Godności. Studiował ekonomię i reżyserię filmową w Moskwie. W 2012 r. debiutował na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Rotterdamie filmem „Gaamer”. Od 2014 r. więzień polityczny, bezprawnie skazany (2015) na dwadzieścia lat łagru przez rządy kremlowskie. W obozie odosobnienia podjął strajk głodowy. O jego uwolnienie apelowało wiele osób i organizacji na Ukrainie, w Polsce i na całym świecie. W 2018 r. odznaczony m.in. Nagrodą Sacharowa.
Jurij Andruchowycz, Ołeksandr Bojczenko, Orest Drul „Worochtarium”
„Worochtarium” to spokojna rozmowa trzech starych przyjaciół. Jest ona tak szczera i trafna, że chciałoby się siedzieć obok pisarzy, słuchać i od czasu do czasu włączyć się w rozmowę lub odwzajemnić uśmiech, będący cichym zrozumieniem. Rozmowę prowadzą Jurij Andruchowycz, Ołeksandr Bojczenko, moderuje Orest Drul.
Rozmowy o narodzinach książek, krytyków i nagród literackich, nauczaniu rzemiosła literackiego. O rytmie i poczuciu mowy, o dobrym tekście, o poezji i prozie. O literaturze rosyjskiej i tłumaczeniu Biblii. O życiu. Aby zrozumieć te rozmowy, należy głębiej zanurzyć się w kreatywność artystów, zajrzeć do wewnętrznej kuchni procesu literackiego i stać się jego uczestnikiem.
- Andruchowycz (ur. 1960 w Stanisławowie) – poeta, prozaik, eseista, tłumacz. Autor kilku tomików poetyckich, z których w Polsce wydano „Piosenki dla martwego koguta” (2005) i „Egzotyczne ptaki i rośliny” (2007), oraz licznych tomów prozy fabularnej i non-fiction, z których w polskich przekładach ukazały się: „Rekreacje” (1994, 1996), „Erz-herz-perc” (1996), „Moscoviada. Powieść grozy” (2000, 2004), „Moja Europa. Dwa eseje o Europie zwanej Środkową” (2000, wspólnie z Andrzejem Stasiukiem), „Ostatnie terytorium” (2002), „Perwersja” (2003), „Dwanaście kręgów” (2005), „Diabeł tkwi w serze” (2007), „Tajemnica. Zamiast powieści” (2008), „Leksykon miast intymnych” (2014), „Kochankowie Justycji” (2019). Poza tym w 2014 r. ukazała się przeprowadzona przez Pawła Smoleńskiego wywiad-rzeka „Szcze ne wmerła i nie umrze. Rozmowa z em Andruchowyczem”.
Tłumacz m.in. Tadeusza Konwickiego, Brunona Schulza, Williama Shakespeare’a, Rainera Marii Rilkego, Heinricha von Kleista, Roberta Walsera, amerykańskich poetów lat 50. i 60. ХХ wieku. Utwory a Andruchowycza tłumaczono na dwadzieścia języków.
Laureat licznych nagród literackich, w tym Nagrody im. Herdera, Nagrody Pokoju im. Ericha-Marii Remarque’a, Nagrody Europejskiego Porozumienia Leipziger Buchpreis, Literackiej Nagrody Europy Środkowej „Angelus”, Nagrody im. Hanny Arendt, Nagrody Vilenica.
Ołeksandr Bojczenko (ur. 1970 w Czerniowcach) – krytyk literacki i badacz literatury, eseista, tłumacz. Autor zbiorów esejów: „Coś w rodzaju chautauqua” (2003), „Chautauqua plus” (2004), „Byle książka” (2001), „Moi wśród obcych” (2012), „Mniej/Więcej” (2015). Autor licznych przekładów z języka polskiego i rosyjskiego, tłumacz m.in. Tadeusza Borowskiego, Leszka Kołakowskiego, Marka Hłaski, Jerzego Pilcha, Olgi Tokarczuk, Andrzeja Stasiuka, Daniela Odiji. Wielokrotny stypendysta programu Gaude Polonia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP. W 2014 r. został uhonorowany odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. W Polsce nakładem Warsztatów Kultury ukazały się jego zbiory esejów „50 procent racji” (2016) oraz „Wasi, nasi oraz inni” (2018).
Orest Drul (ur. 1960 w Stryju) – dziennikarz, publicysta, politolog, analityk, redaktor naczelny czasopisma internetowego Zbruc.eu. W latach 80. współtworzył podziemne wydawnictwo „Jewszan-zilla”, na początku lat 90. był jednym z autorów i redaktorów tygodnika „Post-Postup”, natomiast w latach 1998–2002 redaktorem naczelnym dziennika „Postup”. Redagował czasopismo „Misto. Polis”, polskojęzyczne czasopismo „Ukraїna”, był także redaktorem eksperymentalnych projektów telewizyjnych. Członek nieformalnych grup intelektualistów ukraińskich – Nestorowskiej Grupy, Uniowskiej Grupy oraz Inicjatywy Zarwanickiej. Laureat Nagrody im. Ołeksandra Krywenki „Za postęp w dziennikarstwie”.
Biogramy gości spotkań w ramach Wschodniego Expressu:
Mariana Sadovska – ukraińska piosenkarka, aktorka i kompozytorka, która w swojej twórczości dokonuje fuzji folku i awangardy. Tradycyjne zaśpiewy ludowe, pieśni weselne i pieśni emigranckie z odległych ukraińskich wiosek są przekształcane na współczesne dźwięki. Tworząc własne, innowacyjne kompozycje i aranżacje w dialogu z dawnymi tradycjami, Mariana podchodzi do każdego dzieła ze świeżą i wyjątkowo osobistą wizją. Jej siła głosu i skala skłoniły „New York Times” do porównania jej z gwiazdą rocka, PJ Harvey. Urodzona we Lwowie na Ukrainie, Mariana Sadovska kształciła się jako pianistka klasyczna w Narodowej Akademii Muzycznej we Lwowie, a następnie dołączyła do Teatru im. Łesia Kurbasa, jednej z wiodących ukraińskich grup teatralnych. W latach 1991–2001 związana była z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych „Gardzienice” jako aktorka, kompozytorka i dyrektor muzyczna. W 2012 roku, na zaproszenie Kronos Quartet, skomponowała utwór pt. „Czarnobyl. Żniwo”, oparty o jej głos i brzmienie kwartetu smyczkowego.
Ola Hnatiuk (właśc. Aleksandra Hnatiuk, ur. 1961) – ukrainistka, tłumaczka, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny w Instytucie Slawistyki PAN i w Studium Europy Wschodniej Wydziału Orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 2006–2010 była radcą Ambasady RP w Kijowie. Aktywna tłumaczka i popularyzatorka literatury ukraińskiej w Polsce. Jej rozprawa habilitacyjna „Pożegnanie z imperium. Ukraińskie dyskusje o tożsamości” (2003) wyróżniona została Nagrodą „Przeglądu Wschodniego” (2003) i Nagrodą im. Jerzego Giedroycia (2004). Jest także autorką powieści historycznej „Odwaga i strach” (2016), monografii „Ukrain’ska duchovna barokkowa pisnja” (1994), opracowania podań i legend „Wiedźmy, czarty i święci Huculszczyzny” (1997), antologii (wraz z Łarysą Szost) „Stepowa legenda: antologia ukraińskiej małej formy prozatorskiej lat 1830–1930” (2001) oraz antologii literatury współczesnej „Rybo-wino-kur: antologia literatury ukraińskiej ostatnich dwudziestu lat” i (wraz z Katarzyną Kotyńską) zbioru „Prolog nie epilog: poezja ukraińska w polskich przekładach (pierwsza połowa XX wieku)”. Wspólnie z Bogumiłą Berdychowską wydała „Bunt Pokolenia. Rozmowy z intelektualistami ukraińskimi”. Wydała zbiorki poezji Ihora Kałyncia, Wasyla Holoborod’ki, a także „Historię Ukrainy” Natalii Jakowenko, eseje i powieści Jurija Andruchowycza. Jest również autorką wielu esejów i tekstów krytycznoliterackich na łamach m.in. „Znaku”, „Kultury”, „Kresów”, „Literatury na Świecie” oraz wielu czasopism wydawanych na Ukrainie. W 2012 roku została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Kristina Sabaliauskaitė (ur. 1974) – litewska pisarka i historyczka sztuki. W 2008 r. zadebiutowała powieścią historyczną „Silva rerum” (wyd. Baltos lankos), opisującą życie w rodzinie szlacheckiej w latach 1659–1667, w okresie potopu szwedzkiego. Książka stała się bestsellerem i została ogłoszona „wydarzeniem literackim” na Litwie, uznaną przez krytyków i historyków, chwaloną za urzekającą opowieść i wielką dbałość o historyczny szczegół. W tym samym roku autorka otrzymała nagrodę literacką im. Jurgi Ivanauskaitė.
W 2009 r. powieść „Silva rerum” została książką roku na Litwie. W 2011 r. wydano „Silva rerum II” (wyd. Baltos lankos), sequel o wielkiej zarazie podczas wojny północnej w latach 1707–1710. Ta pozycja również została książką roku na Litwie. Natomiast w 2012 r. wydawnictwo Baltos lankos opublikowało wybór opowiadań „Danielius Dalba & kitos istorijos”.
W 2014 r. ukazała się kolejna część powieści – „Silva rerum III” , opisująca początki legendy o Ger Tzedeku, sprawiedliwie nawróconym w Wilnie. W 2015 r. „Silva rerum” w przekładzie Izabeli Korybut-Daszkiewicz wydana została w Polsce i otrzymała entuzjastyczne recenzje, a krytycy nazywali ją „prawdziwą literacką sensacją z Litwy”, „monumentalnym tekstem; literaturą najwyższej próby; uniwersalną opowieścią o człowieczeństwie”. W 2016 r. polska edycja „Silva rerum” (wyd. Znak) została nominowana do finału Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus”. W 2016 r. na Litwie opublikowana została ostatnia, również bestsellerowa, część tetralogii „Silva rerum IV”, opisująca oświecenie i okres rozbiorów Rzeczypospolitej Obojga Narodów. W 2017 r. autorka została nagrodzona medalem orderu „Za zasługi dla Litwy”.
Marcin Wroński – pisarz, najbardziej znany z popularnego cyklu kryminałów retro o komisarzu Zygmuncie Maciejewskim. Za swoje powieści otrzymał m.in. Nagrodę Wielkiego Kalibru i Nagrodę Artystyczną Miasta Lublin. Współpracuje z „Przekrojem”, pisze dla teatru oraz radia, jest także autorem scenariusza filmu animowanego „Ta cholerna niedziela” (2014) na motywach własnej powieści. Ukończył studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jego pierwsze próby literackie miały miejsce już w połowie lat 80. W latach 90. był związany z nurtem trzeciego obiegu, w tym czasie napisał i wydał w Lublinie debiutancki zbiór opowiadań „Udo Pani Nocy” (1992) oraz powieść „Obsesyjny motyw babiego lata” (1994) – „mikropowieść pijacko-przygodową”, do której ilustracje wykonał Marcin Prus. Jako dziennikarz i felietonista współpracował z lubelskim Radiem TOP. Tworzył także skecze i piosenki dla prowadzonego przez siebie kabaretu pod nazwą Osoby o Nieustalonej Tożsamości.
Tomasz Dostatni OP (ur. 17 września 1964 w Poznaniu) - dominikanin, publicysta, tłumacz. Święcenia kapłańskie przyjął 2 czerwca 1990. Ukończył studia filozoficzne i teologiczne na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W latach 1995-2000 pełnił funkcję dyrektora Wydawnictwa "W drodze" w Poznaniu. Prezes fundacji „Ponad Granicami”. Od lat związany z Lublinem. Jest członkiem rady Teatru Starego w Lublinie i Festiwalu Stolica Języka Polskiego w Szczebrzeszynie.
Krzysztof Stanowski (ur. 1959 w Lublinie) – działacz społeczny i pedagog. Absolwent historii KUL. W latach 1982-1984 współzałożyciel struktur podziemnej Solidarności i władz regionalnych w Regionie Środkowo-Wschodnim. Więzień polityczny. Współtwórca i lider organizacji pozarządowych. Pierwszy Naczelnik Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej. Wieloletni Prezes Fundacji Edukacja dla Demokracji oraz Fundacji Solidarności Międzynarodowej. Inicjator i koordynator programów realizowanych m.in. w Europie Wschodniej, Azji Centralnej, Mongolii. W latach 2007-2012 podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej oraz Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od 2013 współorganizator polskiej pomocy dla Rewolucji Godności w Ukrainie. Współzałożyciel Komitetu Obywatelskiego Solidarności z Ukrainą. Twórca inicjatywy Ukraina25.PL
Krzysztof Stanowski jest Dyrektorem Centrum Współpracy Międzynarodowej Urzędu Miasta Lublin.
Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, mongolskim Orderem Gwiazdy Polarnej. Wraz z Fundacją Solidarności Międzynarodowej wyróżniony Odznaką Emiliana Kowcza.
Bohdan Zadura (ur. 1945 w Puławach) – poeta, prozaik, tłumacz i krytyk literacki. Skończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim. Otrzymał wiele nagród, m.in. Nagrodę im. Stanisława Piętaka (1994). Debiutował w 1962 r. na łamach miesięcznika „Kamena”. Wieloletni redaktor kwartalnika „Akcent”, od 2004 r. redaktor naczelny „Twórczości”. Tłumaczył z języka angielskiego, rosyjskiego, ukraińskiego i węgierskiego (m.in. utwory Jurija Andruchowycza, Andrija Bondara, Andrija Lubki, Wasyla Słapczuka). Laureat nagrody artystycznej miasta Lublin za rok 2018 za bogaty i różnorodny dorobek literacki, a także wybitne dokonania w dziedzinie twórczości translatorskiej.
Łukasz Saturczak (ur. 1986 w Przemyślu) – pisarz, dziennikarz, absolwent dziennikarstwa i komunikacji społecznej na Uniwersytecie Wrocławskim. Debiutował w 2005 roku w piśmie „Lampa” fragmentem powieści „Galicyjskość” (książka wydana w 2010 roku). Jest również autorem zbioru reportaży „Symetria asymetryczna” (wspólnie z ukraińskim dziennikarzem Łesiem Belejem). Jako krytyk publikował m.in. w „Twórczości”, „Odrze”, „Więzi”, „Ha!arcie”, „Nowych książkach”, „Tygodniku Powszechnym” i „Czasie Kultury”, jako pisarz tłumaczony na angielski, niemiecki i ukraiński.
Aleksandra Zińczuk (ur. 1981 we Włodawie) – poetka, eseistka, badaczka historii. Działa na terenie Lublina, Lubelszczyzny, współpracuje z Ukrainą. Redaktor naczelna czasopisma internetowego Kultura Enter, którego Warsztaty Kultury są wydawcą. Organizuje m.in. otwarte spotkania i debaty publiczne, redaguje serię wydawniczą „Wschodni Express”. Działa w przestrzeni edukacji nieformalnej i obywatelskiej, pisze i publikuje. Z wykształcenia historyk literatury, teatrolog.
Magdalena Kicińska – reporterka, redaktorka naczelna „Pisma. Magazynu Opinii”, publikuje m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Polityce”, „Tygodniku Powszechnym”. Absolwentka i wykładowczyni Polskiej Szkoły Reportażu. Laureatka Grand Press 2017 w kategorii wywiad. Nominowana do Nagrody im. Teresy Torańskiej i Mediatorów 2016. Autorka książki „Pani Stefa” (Czarne, 2015), za którą otrzymała Nagrodę Literacką m. st. Warszawy 2016 oraz Poznańską Nagrodę Literacką – Stypendium im. Stanisława Barańczaka 2016 dla młodego twórcy, nominowano ją także do Nagrody Gryfia i Nagrody Conrada. Współautorka (z Marcinem Dziedzicem) książki „Teraz '43. Losy" (Wielka Litera, 2018). W 2018 roku ukazał się zbiór reportaży „Przecież ich nie zostawię" (wyd. Czarne), którego była współautorką i współredaktorką. W lutym 2019 ukazały się „Środki transportu" (Wyd. Literackie), jej poetycki debiut.
Komentarze